Świerkowy ent w krasnoludzkim lesie

Drzewne Dziwadła, odcinek 3: Świerkowy ent w krasnoludzkim lesie.

Imponują mi drzewa swoim uporem. Dążnością do światła, przestrzeni, życia. W toku walk o te przywileje potrafią uczynić wiele m. in. dowolnie dopasowywać kształt "ciała" do okoliczności i przeszkód, które zesłano im raz na całe życie.

 

Siedlisko Enta oznaczone czerwoną gwiazdką :)

Dzisiejszym bohaterem odcinka jest świerk pospolity zamieszkujący obszar rezerwatu Głazy Krasnoludków niedaleko Gorzeszowa i Dobromyśla. Rezerwat jest najbardziej na północ i najbardziej na zachód wysuniętym fragmentem Gór Stołowych, w wyodrębnionym z nich pasemku górskim noszącym nazwę Zawory.

 

Ent znajduje się tuż przy ścieżce prowadzącej po górnej części rezerwatu, mniej więcej w jego połowie. Łatwo go namierzyć :)

 

Kliknij aby powiększać zdjęcia!

Motorem napędowym tego jegomościa był spory głaz piaskowcowy, oderwany niegdyś od większej struktury skalnej.

 

Z perspektywy mojej wyobraźni drzewo wygląda jakby obejmowało głaz. Głowa enta musiałby z kolei być osadzona na górze bardzo długiej szyi, i ciężko sobie to wyobrazić.

Jego odnóża brodzą gdzieś w runie leśnym tak, że stopy są niewidoczne na powierzchni! :p

Z boku wygląda to nawet jakby ten ent miał formę czworonoga (terapoda) z ogonem, trochę mi przypomina nawet plezjozaura

Ciężko jednoznacznie stwierdzić czy część drzewa, która płoży się łukowatym wygięciem po kamieniu jest korzeniem czy pniem. Wydawać by się mogło, że skoro na tej wysokości pnia pojawia się poro bocznych odrostów, które niebawem nurkują w ziemi to to właśnie w tym miejscu zaczyna się pień a wszystkie te boczne odrosty to już korzeń. Idąc dalej tym tokiem wychodzi na to, że to co pnie się na kamieniu jest korzeniem :)

 

P. S. A tak prezentują się najciekawsze obszary rezerwatu