Sidlisz piwniczny

Sidlisz piwniczny (Amaurobius ferox)

Nie lubicie pająków? Hmm. Ja też za nimi nie przepadam, ale nie przeszkadza mi to w podziwianiu ich i docenieniu ich wyjątkowej egzystencji, funkcjonalnej budowy ciała, ciekawych zachowań, kunsztu przędzenia nici czy też sztuki i strategii ataku.

(Kliknij aby powiększać zdjęcia)

Sidlisza piwnicznego mogliście spotkać na swojej drodze już nie raz. A to z racji tego, że często zamieszkuje nasze pobliża: wilgotne i ciemne piwnice (taki też dano mu przydomek) czy różnego typu drewniane zabudowania gospodarcze. Zamieszkują też pod drewnianymi pieńkami lub pod korą gnijącego drewna. Jednak najlepiej czuje się w lesie i tam możemy go spotkać najczęściej, zwłaszcza w lasach liściastych i mieszanych. Pająk ten choć sztukę kamuflażu i ukrywania się ma w małym palcu (tzn. w najkrótszej z odnóży? :p ) to jednak nie da się ukryć, że jest to gatunek liczny. Ale zamieszkuje wyłącznie Europę, chociaż próbowano go introdukować w Stanach Zjednoczonych. Do dziś niektórzy twierdzą, że można go spotkać w nowym świecie.

Ciekawostką jest społeczny charakter tego gatunku, choć ten w świecie pająków występuje bardzo rzadko. Powszechnym chlebem jest za to kanibalizm, podobnie jest u omawianego pająka. W jednym kokonie jajowym może rozpocząć swoje życie aż do 300 młodych. Po 3 tygodniach młode zaczynają się wzajemnie pożerać, czemu troskliwie przegląda się mama-pajęczyca. Okrutny świat. Przeżywają najsilniejsze? To zależy bardziej od szczęścia, które jest wypadkową kilka cech. Jedną z nich jest oczywiście siła, ale istotna jest również komunikacja, a dokładniej umiejętność obgadania sprawy pt. "kogo zjemy następnego".

Młode pająki wspólnie polując potrafią pokonać nawet kilkunastokrotnie większą ofiarę od samych siebie.

 

Dorosłe osobniki nie przekraczają 2cm ( średnio 1,5cm).